Momenteel krijg je gemiddeld een vaste rentevoet op 20 jaar aan 1,40 %. Op het einde van 2021 was dat nog 1,33 %. We tekenen dus een lichte stijging op die het gevolg is van de stijgende langetermijnrente.

Ondanks de stijgende trend blijft een hypothecaire lening nog erg goedkoop. Dit lage niveau van de rentevoet kent haar oorzaak in de nog stijgende grote hoeveelheid spaargeld. De rente op de spaarboekjes is onveranderd gebleven en de banken gebruiken deze gelden om leningen te financieren. De enorme reserve aan spaargelden dient door de banken zoveel mogelijk omgezet te worden in leningen. Immers, de hoeveelheid spaargelden die zij niet omgezet krijgen in kredieten moeten geparkeerd worden bij de centrale bank aan een strafrente van 0,50 %.

De concurrentieslag om leningen is dus nog steeds groot wat de rentevoeten van hypothecaire leningen laag houdt. Er wordt door de banken vooral een verwoede concurrentieslag geleverd m.b.t. leningen aan mensen die minder dan of maximum 90 % van de waarde van hun pand moeten gaan lenen. Daarenboven zijn banken verplicht het aantal leningen die meer dan 90 % van de tegenwaarde van een pand vertegenwoordigen te plafonneren op maximaal 35 % van het totale aantal toegekende leningen. De kosten van de concurrentiestrijd om de goedkope -90 %-leningen wordt eigenlijk terugbetaald door de mensen die een 90 %-plus-lening moeten afsluiten. Deze duurdere leningen worden in de meeste gevallen toegewezen aan alleenstaanden of jongeren die over slechts weinig tot geen eigen middelen beschikken. Zij kunnen maar een klein tot onbestaand deel aan eigen middelen voorleggen ter ondersteuning van een hypothecair krediet. Om een goedkopere lening te verkrijgen spreken deze mensen dikwijls hun allerlaatste reserves ( spaargelden ) aan om deze mee in de aankoop van hun woning te investeren. Het gevaar is groot dat zij bij onheil geen financiële buffer meer hebben wat zeker geen gezonde situatie is.

De lage rentevoeten op hypothecaire kredieten maken het momenteel erg aantrekkelijk een eigendom te verwerven. Het zijn echter vooral de huidige hoge vastgoedprijzen die op vandaag reeds de helft van de jongeren nopen tot uitdrukkelijke financiële ondersteuning door hun ouders. Maar er is hoop, de vastgoedmarkt lijkt af te koelen. Er zat ten opzichte van wat we noemen een normaal jaar ( 2018 ) en de periode van januari t.e.m. juli- augustus 2021 een enorme stijging in de vraag naar vastgoed, zowel bij particulieren op zoek naar een eigen woonhuis als bij investeerders. Of we hier van een “CORONA-EFFECT” konden spreken is moeilijk met zekerheid te zeggen, maar toch minstens gedeeltelijk met enige waarschijnlijkheid. In de tweede helft van 2021 zakte het aantal leningen ( – 1 % ) en het totale ontleende bedrag bij de banken ( – 2% ).

De zomer van 2021 lijkt een keerpunt ingeluid te hebben dat een normalisering van de vastgoedprijzen heeft ingezet.